اجرای طرح احیای باریجه در ۱۵ هکتار از رویشگاه‌های مازندران
تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۴۷۳۱۸
به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مازندران، فرید مهرام کارشناس مسئول اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران با بیان اینکه توجه به گیاهان دارویی در دو بخش جنگل و مرتع حایز اهمیت است؛ افزود: اشخاصی که به صورت حقیقی یا حقوقی، علاقمند به بخش گیاهان دارویی هستند، ضمن اینکه زمین را شناسایی می‌کنند و مراحل خاص خودش را باید طی کنند، در قالب ماده ۳، مرتع مورد نظر آگهی و مرتع درقالب کتابچه طرح به صورت مزایده به آنان واگذار می‌شود
وی با این توضیح که در بخش جنگلی گیاهان دارویی نظیر سرخس، کوله خاس و همیشک عمدتا جنبه تزیینی دارد و برای گلخانه‌ها مورد مصرف قرار می‌گیرد؛ عنوان کرد: در قالب کتابچه طرح و طبق پیش‌بینی انجام شده تا سطح ۳۰۰ هکتار در منطقه سوادکوه در حال انجام است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کارشناس مسئول اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران، گفت: نکته حایز اهمیت در بخش مرتعی آن است که ما نمی‌توانیم زراعی کار کنیم و حتما باید طبیعی باشد؛ لذا متقاضی که می‌خواهد در بخش مرتعی زمین بگیرد با توجه به اینکه الویت نخست با دامدار است با آن مخالفت می‌شود و اگر با درخواست وی موافقت شود با توجه به شرایط اکولوژی منطقه و شناسایی رویشگاه، راهنمایی لازم به فرد متقاضی صورت می‌گیرد تا چه گونه‌هایی در این رویشگاه کاشته شود و در ادامه در قالب کتابچه طرح، نظر کمیته فنی و برگزاری مزایده به او واگذار می‌شود.
این مسئول ادامه داد:، اما در حال حاضر، بر اساس کتابچه طرح در حال اجرای طرح بهره‌برداری گیاه دارویی باریجه هستیم؛ در حال حاضر در مراتع منطقه لاسم جاده هراز آمل در حال اجرای طرح هستیم.
مهرام اشاره کرد: زمان مطلوب برداشت باریجه بر اساس کتابچه طرح از ابتدای تیرماه تا نیمه شهریورماه هر سال است و درواقع در اوج گرما زمان برداشت صمغ باریجه است که کمترین لطمه به طبیعت را خواهد داشت.
وی اعلام کرد: ما امسال برای پنجمین سال متوالی برداشت باریجه در ۵۰ هکتار از بخش مرتعی استان را به میزان حدود ۶۰۰ کیلوگرم داشتیم که احیای این گونه نیز به وسعت ۱۵ هکتار انجام گرفته است.
کارشناس مسئول اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران-ساری، تشریح کرد: برداشت باریجه، تیپ بندی می‌شود و کارشناس با شناسایی تیپ‌های انبوه، نیمه انبوه و پراکنده را تعیین می‌کند و سپس برآورد صمغ از سوی کارشناس صورت می‌گیرد، پس از این مراحل قطعه بندی برای سه سال انجام می‌گیرد و هر سال فرد حق برداشت از تنها یک قطعه را دارد و پس از سه سال، مجددا گیاه که برای برداشت صمغ، تیغ زنی صورت گرفته است مورد ترمیم قرار می‌گیرد و مجددا برداشت صمغ از قطعه نخستآ صورت می‌گیرد.
این مسئول با اشاره به اهمیت احیای گیاهان دارویی در بخش مرتعی استان، تصریح کرد: نخستین سیاست برای احیای گونه‌ها بحث تامین علوفه دام است و گیاه دارویی باریجه جزو تنها گونه‌هایی در این بخش است که به عنوان علوفه دام نیز مورد استقاده قرار می‌گیرد، سیاست دوم به ارزش اقتصادی این گونه باز می‌گردد که توجیه اقتصادی را در پی دارد.
مهرام تاکید کرد: ارزش اقتصادی باریجه در دنیا بسیار بالا است و متاسفانه علیرغم گونه‌های متعدد گیاهان دارویی در مازندران متاسفانه با فقدان صنایع تبدیلی گیاهان دارویی در استان مواجه هستیم و باید فضا بنحوی شکل بگیرد که سرمایه‌گذاران در این بخش نیز ورود کنند و ظرفیت بسیار خوب و درآمدزایی در حوزه صادرات به شمار می‌آید که تمرکز و توجه مضاعفی را می‌طلبد.
وی با اشاره به عزم بلند منابع طبیعی مازندران برای احیای گونه‌های ارزشمند گیاهان دارویی در بخش مرتعی استان گفت: امسال با توجه به کتابچه طرح، احیای گیاه دارویی ارزشمند باریجه در ۱۵ هکتار از مراتع انجام شده است و این احیا شامل ۱۲ هکتار کپه کاری و ۳ هکتار بذرپاشی می‌باشد.
کارشناس مسئول اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران، افزود: اگر عملیات احیا به صورت مکانیزاسیون صورت گیرد موجب هجوم گونه‌های مهاجم به مراتع و موجب نابودی گونه‌های بومی مراتع استان خواهد شد؛ لذا دو روش کپه کاری و بذرپاشی برای احیای باریجه استفاده می‌شود تا از تخریب مراتع جلوگیری شود.
مهرام یادآور شد: همه ساله کار احیا گونه‌های گیاهان دارویی با محوریت حفظ پوشش مراتع انجام می‌گیرد که در کنار این امر می‌تواند برای دامدار ضمن تامین علوفه دام، یک فعالیت اقتصادی نیز محسوب می‌شود.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: گیاهان دارویی بخش مرتعی کتابچه طرح
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۴۷۳۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مرگ تدریجی آب‌بندان‌های مازندران
بی تفاوتی به نقش چند وجهی آب بندانها در اقتصاد و معیشت مردمان شمال کشور، این بار دامن منابع آبی بکر مازندران به ویژه شهرستان بابل را گرفته و برای تداوم رونق بخش کشاورزی به ویژه شالیکاری در منطقه ۱۱۰ قطعه از این آب بندان ها نیازمند لایروبی فوری هستند.
با وجود اخذ ردیف اعتباری اختصاصی برای ساماندهی و لایروبی آب بندانهای شمال کشور اما این طرح حداقل در مازندران و در شهرستان بابل در حد طرح باقی مانده و در گام اجرایی قرار نگرفته است.
آب بندان؛ استخر یا تالاب دست ساز خاکی و بسیار بزرگ است که از گود کردن و خاکبرداری یک محدوده و ریختن و کوبیدن و ایجاد دیواره خاکی دور این محدوده به وجود می آید تا روان آب ها در آن برای بهره برداری کشاورزی ذخیره شود.
این سازه ذخیره ساز آب کشاورزی، مختص استان های شمالی کشور است که در مازندران به آن ' اندون '، در گیلان ' سل ' و در استان گلستان ' بندسار ' می گویند.
بر اساس آمار رسمی، مساحت کل آب بندانهای استان های گلستان، مازندران و گیلان حدود ۳۳ هزار هکتار است که آب آبیاری حدود ۱۵۰ هزار هکتار اراضی شالیزاری را تأمین می کند.
رواج سدسازی در کشور به همراه استفاده بی در و پیکر از سفره های زیرزمینی و دلخوشی به شیوه های نوین آبیاری در چند دهه گذشته سبب شد تا تعداد زیادی از آببندان های این استان ها رها شده و خشک شوند در حالی که تا اواخر دهه ۴۰ و ۵۰ این سازه ها تنها تامین کننده آب کشاورزی در شمال کشور بود.
آب رودخانه ها و هرز آب ناشی از بارندگی در فصل های غیرکاشت از طریق کانال ها و پمپاژ به آب بندانها هدایت شده و در فصل بهار و تابستان برای آبیاری مورد استفاده قرار می گیرد.
در این پیوند فرماندار بابل با بیان این که ۱۱۰ قطعه آب بندان در این شهرستان نیاز فوری و اضطراری به لایروبی دارند، گفت: اگر با رویه فعلی لایروبی آب بندان های این شهرستان انجام شود ۲۵ سال این مهم زمان می برد.
علی پیر فلک افزود: از مجموع ۲۱۰ قطعه آب بندان شهرستان بابل ۱۱۰ قطعه آن کارایی زیادی برای آبیاری شالیزارها ندارد و به صورت فوری باید لایروبی آنها آغاز شود.
وی اظهار داشت: در یک سال اخیر هشت آب بندان در این شهرستان لایروبی شد که اگر با همین رویه فعلی لایروبی ها انجام شود ۲۵ سال زمان می برد تا همه آب بندانهای این شهرستان لایروبی شوند.
پیرفلک افزود: دیگر آب بندان های این شهرستان که در حال حاضر نیاز به لایروبی ندارد، برای چند سال دیگر به لیست آب بندان های نیازمند به لایروبی اضافه خواهد شد، که با محاسبه همه آنها لایروبی آب بندانهای شهرستان بابل ۲۵ سال طول خواهد کشید.
فرماندار بابل با بیان این مطلب که کمبود اعتبار یکی از علت های اصلی تاخیر در لایروبی آب بندانهای این شهرستان است، خاطرنشان کرد: برای تحقق این مهم که برای شالیکاران ما بسیار حائز اهمیت است نیازمند اعتبار ملی هستیم.
نماینده عالی دولت در شهرستان بابل با اشاره به این مطلب که با توجه به تداوم خشکسالی و کمبود آب برای زمین های شالیزاری نقش آب بندانها برای تامین این نیاز بسیار مهم است، ادامه داد: نیاکان ما با احداث آب بندانها، نیازهای اصلی تامین آب زمین های شالیزاری خود را تامین می کردند و این مهم باید در شرایط فعلی مورد توجه ویژه قرار گیرد.
فرماندار بابل خاطرنشان کرد: برخی از آب بندان های این شهرستان به خاطر عدم لایروبی تا پایان اردیبهشت ماه بیبشتر آبدهی ندارند و این امر به چالشی برای شالیکاران تبدیل شد.
این مقام مسوول تصریح کرد: به عنوان نمونه آب بندان۲۰ هکتاری خراسان محله بابل در سال گذشته تا اواخر اردیبهشت بیشتر آبدهی نداشت که در سال جاری با لایروبی که انجام شد مشکل شالیکاران برطرف شد.
استان مازندران بیش از ۸۰۰ آببندان بزرگ و کوچک را در خود جای داده و در کنوانسیون رامسر ثبت جهانی شده است. و شهرستان بابل با ۲۱۰ قطعه آبندان دارای بیشترین آبندانها در بین شهرهای مازندران است.
در طول ۴۰۰ سال گذشته تا کنون این ظرفیت سبب شده است که کشاورزان و شالی کاران این استان بدون استفاده از فناوری های امروزی که با برق فعالیت دارند به کشت برنج بپردازند.
مردم استان همواره از این آب‌بندان‌ها برای امرار معاش زندگی خود استفاده می کردند و می کنند و با کشاورزی و صید ماهی در چارچوب قانون از این ظرفیت ممتاز برای کسب روزی حلال بهره می گیرند.
از طرف دیگر این آب‌بندان‌ها در شهرها که به عنوان یک سیستم خنک کننده و تعدیل درجه حرارت دما در تابستان محسوب می شدند در زمستان یا زمان سیلاب برای کنترل سیل در طول تاریخ برای مازندران اثربخش بودند.
مازندران دارای ۲ تالاب بین‌المللی میانکاله و فریدونکنار و چندین تالاب و آبگیر محلی چون ساهون، لپو و پلنگان، ولشت، استخرپشت، گل‌پل، خضر نبی، شورمست، دریوک، سراندون و بالندون، گز و کندوچال است.
مازندران همچنین افزون بر ۸۰۰ قطعه آببندان به مساحت ۱۷ هزار هکتار دارد. همه ساله در فصل زمستان۱۰۰ گونه پرنده مهاجر زمستان گذران با جمعیتی حدود ۳۰۰ هزار بال به مازندران مهاجرت می‌کنند.
بر اساس آمارهای رسمی، تاکنون بیش از ۴۹۰ گونه جانوری از رده‌های مختلف مهره‌داران اعم از پرندگان، پستانداران، خزندگان، دوزیستان و ماهی‌ها در زیست‌بوم مازندران شناسایی شده‌اند.
پرندگان با ۳۱۷ گونه از ۵۸ خانواده، پستانداران با ۶۳ گونه و ۱۹ خانواده، دوزیستان با ۹ گونه از ۶ جنس و ۶ خانواده، خزندگان با ۲۶ گونه از ۲۱ جنس و ۱۱ خانواده و ماهی‌ها با ۷۵ گونه بخشی از تنوع زیستی حیات وحش مازندران را تشکیل می‌دهند.
باشگاه خبرنگاران جوان مازندران ساری
بازداشت مروج کودکهمسری برای تبلیغ آرایشگاه زنانه در اینستاگرام